Με μια παλιά φωτογραφία στα χέρια
από μια παιδική ηλικία απροσδιόριστη που δεν την έζησα
γιατί την αρνήθηκα
ή μ' αρνήθηκε
-δεν έχει σημασία-
ακούω να με διδάσκουν πώς να ζω
ή πώς να μην ζω
να με μαθαίνουν πώς να ελπίζω
πώς να περιμένω και να υπακούω
κι ύστερα ξαπλώνω στο κρεβάτι μου τη νύχτα,
δίπλα μου κοιμάται ήδη το ανώφελο
κι ονειρεύομαι για μένα
για σένα
για το ανώφελο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου